DNS (system nazw domen) to usługa, która przypisuje adres IP do nazwy domeny i jest
podstawowym elementem komunikacji online. DNS działa jak internetowa książka adresowa,
wykorzystując serwery nazw DNS (nazywane również serwerami DNS) do znajdowania i umożliwiania
dostępu do witryn internetowych. Oto jak dokładnie działa DNS i jego serwery nazw.
description={
}
/>
Gdy chcesz uzyskać dostęp do witryny, wpisujesz adres URL w przeglądarce. Następnie system
nazw domen tłumaczy ten adres URL na adres IP, główny identyfikator używany do uzyskania
dostępu do witryny, której szukasz.
Głównym celem DNS jest tłumaczenie nazw domen na adresy IP, aby przeglądarki mogły
zlokalizować i załadować odpowiednie strony internetowe. Aby to zrobić, przeglądarka wysyła
żądania wyszukiwania DNS do określonych serwerów nazw DNS. Ten proces rozpoczyna się, gdy
wpisujesz adres URL w pasku adresu w przeglądarce.
Oto opis procesu wyszukiwania DNS od początkowego wprowadzania adresu URL do rozwiązania DNS:
sieci lub adresu IP należy nazwa domeny.
wyszukiwanie różnych typów DNS (lub serwerów nazw). Jeśli serwer rekursywny nie ma
niezbędnych danych IP przechowywanych w pamięci podręcznej DNS, wyśle więcej zapytań do
serwera nazw głównych lub serwera nazw domeny najwyższego poziomu (TLD). Serwery nazw
głównych i serwery nazw TLD będą odbierać zapytania i współpracować, aby zawęzić lokalizację
prawidłowych danych adresu IP.
domeny-IP.
podaje przeglądarce prawidłowy adres IP. Resolwery DNS buforują rejestry DNS, aby ułatwić
dostęp następnym razem, gdy użytkownik będzie chciał odwiedzić daną stronę internetową.
Chociaż praca na czterech różnych serwerach może wydawać się czasochłonna, wyszukiwanie DNS
odbywa się natychmiastowo.
jest tworzony w celu reagowania i odpowiadania na zapytania DNS. Jest w stanie śledzić
rejestry potrzebne do znalezienia prawidłowego serwera nazw głównych. Działa jako brama do
obsługi całego procesu przeszukiwania wielu serwerów DNS (takich jak serwery nazw głównych,
TLD i autorytatywne) i zwracania zapytań DNS.
rozwiązać zapytania ze swojej pamięci podręcznej, przekazuje je do serwera głównego.
Następnie odsyła do odpowiedniego serwera nazw TLD, używając rozszerzenia nazwy domeny
(takiego jak .pl, .net czy .org). Istnieje 13 typów serwerów głównych, umożliwiających
szybkie i niezawodne odpowiedzi.
nazw domen (część po ostatniej kropce w adresie URL). Po zapytaniu serwera głównego serwery
nazw TLD kierują żądanie do autorytatywnego serwera DNS, który hostuje prawidłową domenę na
podstawie jej nazwy (na przykład po otrzymaniu zapytania wikipedia.org rekurencyjny
resolwer wysyła zapytanie do serwera nazw TLD .org, który przekazuje je do serwera
autorytatywnego).
nazw jest zawsze ostatnim punktem w procesie pobierania adresu IP. To ostatni segment
łańcucha serwerów DNS. Kiedy autorytatywny serwer DNS otrzymuje żądanie DNS, nie musi
komunikować się z żadnymi innymi serwerami. Serwer autorytatywny ma już dane potrzebne do
odpowiedzi na zapytanie DNS.
Pamięć podręczna DNS to tymczasowa baza danych obsługiwana przez system operacyjny komputera
lub serwer DNS sieci, która przechowuje wyniki zapytań DNS. Tymczasem pamięć podręczna DNS to
proces, w którym serwer DNS zapisuje adresy IP i dopasowuje do nich adresy URL.
Jeśli przeglądarka ma pamięć podręczną DNS, może ona bezpośrednio znaleźć prawidłowe rejestry
identyfikacyjne, zamiast komunikować się z serwerami DNS w celu pobrania adresu IP. Czasami
przydatne jest wyczyszczenie lub „opróżnienie” pamięci podręcznej, szczególnie jeśli zaczynają
pojawiać się błędy HTTP, takie jak „502 bad gateway” lub „serwer DNS nie odpowiada”.
Pamięć podręczna danych nie jest ograniczona przez system operacyjny ani przeglądarkę, a
dostawca internetu często zapewnia własną rekurencyjną pamięć podręczną resolwera, aby
utrzymać przepustowość na optymalnym poziomie. Jeśli jednak problem wystąpi, zawsze możesz
rozwiązać problemy z serwerami DNS za pomocą komendy „nslookup”.
DNS pomaga konwertować łatwe do zapamiętania nazwy domen, takie jak www.przykład.pl, na
numeryczne adresy IP takie jak 192.0.2.1, których komputery używają do wzajemnego
wyszukiwania. Taka zasada sprawia, że DNS jest prostym i łatwym sposobem na odwiedzanie
stron internetowych bez zapamiętywania złożonych liczb.